lemah

sy cuba jd tabah utk berselindung dr rakan² dan keluarga ,
tapi nampaknya sy tak kuat,
apa yg menimpa sy sejak kblkgn ni mmbuatkn
sy mnjd insan paling lemah sekali,
sikit-sikit nangis, sikit-sikit nangis,
bila sy sorg, sy nangis, bila sy buat keje nangis,
sy tau, ini bukan sy, tp sy dah cuba utk kuat, tp sy tak boleh.
apa yg sy hadapi ini mugkin tidak sehebat manusia-manusia
di bumi yg ditimpa musibah yg dasyat di luar sana.
tp sy rasa inilah ujian yg paling hebat utk sy.
smpaikan sy terfikir utk meninggalkan kampus sy ini.
knp sy tidak sekuat dahulu? adakah sebab sy terlalu berlindung
di sebalik kehadiran seseorg?
dan mengharapkan seseorg melindungi sy?
sy yakin itu BUKAN penyebabnya kerana
sebelum ini sy juga mmpunyai seseorg utk melindung sy
tapi sy masih tabah utk menerima segala ujian yg dtg.
kenapa permulaan tahun 2010 ini tidak sebaik tahun yg
sebelumnya? saya mengorak langkah sy ketika semester 2 ini
dgn keyakinan sy yg tidak smpai 50%. knp baru sekarang sy sedar?
sbb sy sudah terhantuk, sy sudah tersungkur, sy sudah terbaring.
sy cuba bangkit dgn semangat yg diberi oleh ayah. knp ayah? sbb
sy tidak mnceritakan apa yg berlaku pd ibu. ibu tidak sihat.
sy sygkan ibu. Ya Allah. tolonglah sy. tolong bantu sy.
sy perlukan ayah, sy perlukan ibu, sy perlukan adik² sy
di sisi sy sekarang. air mata sy kerap kali tumpah dek kerana
sy terlalu khuatir utk meneruskan hidup. Ahmad Nazrin,
sy sedar mungkin sy terlalu mengharapkan awk.
sy patut sedar yg awk juga ada jln hidup awk sendiri syg.
Maafkan sy kerana selalu membebankan awk. utk rakan²
yg sentiasa mmbntu sy, terima kasih yg tak terhingga.